Context یا همان کانتکست یکی از اصطلاحاتی است که به طور مکرر و مداوم با آن مواجه می شویم و از آن استفاده می کنیم یا دیگر توسعه دهندگان از آن استفاده می کنند، شاید سوال داشته باشید که Context در اندروید چیست و چه نقشی دارد، در این مقاله نوری آکادمی تصمیم دارم در مورد کانتکست در اندروید توضیحاتی را ارائه دهم، با من همراه باشید.

Context در اندروید چیست؟

کانتکست در اندروید به محیطی گفته می شود که یک برنامه در آن اجرا می شود و اطلاعاتی در مورد وضعیت فعلی برنامه مانند منابع، اکتیویتی ها و سرویس های آن ارائه می دهد؛ کانتکست در اندروید یک بخش مهم و ضروری است چرا که به توسعه دهندگان این اجازه را می دهد تا به منابع سیستم مانند دیتابیس، فایل ها و تنظیمات برگزیده دسترسی داشته باشند و با سایز برنامه ها تعامل داشته باشند.

Contextدر اندروید  یک بلوک اساسی برای یک اپلیکیشن اندرویدی است و در سراسر کد استفاده می شود، به عنوان مثال، کانتکست برای ساخته شدن ویو ها، دسترسی به سرویس های سیستمی و ایجاد اکتیویتی های جدید استفاده می شود؛ Context همچنین برای ایجاد Intent استفاده می‌شود که اشیایی هستند که به اپلیکیشن ها اجازه می‌ دهند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

کانتکست در اندروید به دو بخش تقسیم می شود، Application Context و Activity Context که در ادامه هر کدام از این موارد را مورد بررسی قرار خواهم داد.

Application Context در اندروید

Application Context یک کانتکست گلوبال است که با کل اپلیکیشن مرتبط است، برای دسترسی به منابع در سطح برنامه مانند String resources، Drawable ها و Theme ها استفاده می شود، Context Application زمانی ایجاد می شود که اپلیکیشن راه اندازی می شود و با پایان یافتن اپلیکیشن هم از بین می رود.

دوره پیشنهادی: دوره نخبگان معماری اندروید

Activity Context در اندروید

از طرف دیگر، Activity Context را داریم که فقط به یک اکتیویتی خاص مرتبط است، برای دسترسی به منابعی که مختص یک اکتیویت هستند، مانند ویو ها، لایه های رابط کاربری و Menu Resource ها استفاده می‌شود، Activity Context زمانی ایجاد می شود که یک اکتیویتی ایجاد می شود و زمانی هم که اکتیویتی از بین می رود، آن هم از بین می رود.

در توسعه اندروید، استفاده از کانتکست مناسب برای کار در دست مهم است، به عنوان مثال، اگر می خواهید به منابع سطح برنامه، مانند یک منبع رشته، دسترسی داشته باشید، باید از Application Context استفاده کنید، از طرف دیگر، اگر می خواهید یک ویوی جدید ایجاد کنید یا به منابعی دسترسی داشته باشید که مختص یک اکتیویتی هستند، باید از Activity Context استفاده کنید.

نکات مهم در مورد کانتکست در اندروید

یکی از رایج ترین اشتباهاتی که توسعه دهندگان مبتدی اندروید مرتکب می شوند، استفاده از کانتکست اشتباه است که می تواند باعث ایجاد باگ و خرابی در اپلیکیشن شود، برای جلوگیری از این امر، درک تفاوت بین Application Context و Activity Context و استفاده از کانتکست مناسب برای هر کار مهم است.

علاوه بر کانتکست اپلیکیشن و کانتکست اکتیویتی، انواع دیگری از کانتکست نیز در اندروید وجود دارد، مانند Service Context و Broadcast Receiver Context. این کانتکست ها در شرایط خاصی که دسترسی به منابع سیستم مورد نیاز است استفاده می شود.

در ادامه ی این مطالب، درک کانتکست در اندروید هنگام مدیریت حافظه نیز مهم است، هر کانتکست ایجاد شده در یک برنامه، بخشی از حافظه را اشغال می کند و اطمینان از اینکه کانتکست های استفاده نشده به درستی از بین می روند تا منابع حافظه آزاد شوند، ضروری است.

یکی از بهترین روش‌ها هنگام کار با متن در اندروید این است که از ذخیره ارجاع به یک Context در یک متغیر ثابت اجتناب کنید، چون می‌ تواند منجر به نشت حافظه شود، این به این دلیل است که یک متغیر استاتیک حتی پس از از بین رفتن اکتیویتی، ارجاعی به کانتکست دارد و باعث می شود اکتیویتی در حافظه باقی بماند و منجر به نشت حافظه و مشکلاتی در عملکرد اپلیکیشن شود.

برای جلوگیری از این امر، توصیه می شود هنگام کار با کانتکست در یک Activity از یک non-static inner class استفاده کنید یا به جای Activity Context از Application Context استفاده کنید، این کار تضمین می کند که پس از نابود شدن اکتیویتی، کانتکست به درستی از بین می رود و از نشت حافظه جلوگیری می کند.

یکی دیگر از ملاحظات مهم هنگام کار با کانتکست در اندروید، همان طور که اشاره هم داشتم، تفاوت بین Application context و Activity context در چرخه حیات کانتکست است، کانتکست اپلیکیشن زمانی ایجاد می شود که برنامه شروع می شود و با پایان برنامه از بین می رود، در حالی که کانتکست اکتیویتی با شروع اکتیویتی ایجاد می شود و پس از پایان اکتیویتی از بین می رود.

مقاله پیشنهادی: روم در اندروید

این بدان معنی است که کانتکست اپلیکیشن را می توان در کل چرخه عمر برنامه استفاده کرد، در حالی که کانتکست اکتیویتی فقط در طول چرخه حیات اکتیویتی در دسترس است، هنگام استفاده از کانتکست در اندروید مهم است که این را در نظر داشته باشید، زیرا استفاده از کانتکست اشتباه می تواند منجر به باگ ها و رفتار های غیرمنتظره شود.

سعی داشته باشید تا به خوبی مفهوم کلی و جزئی کانتکست در اندروید را درک کنید، چرا که در هر صورت هنگام توسعه یک اپلیکیشن اندرویدی با آن مواجه خواهید شد و چه بهتر است که به خوبی در مورد آن بدانید، شما می توانید با کسب اطلاعات کافی از کانتکست در اندروید، انواع Context در اندروید و کاربرد کلی کانتکست اطلاعات مناسب با کانتکست را داشته باشید و آموزش ببینید.

در نتیجه، کانتکست از بخش های اساسی در توسعه اندروید است و در سراسر کد برای دسترسی به منابع سیستم، تعامل با سایر برنامه‌ ها و ایجاد ویو ها و اکتیویتی ها استفاده می‌شود که همین چیز ها است که یادگیری و درک آن را مهم تر می کند، درک تفاوت بین Application Context و Activity Context و استفاده از کانتکست مناسب برای هر کار برای جلوگیری از باگ ها و خرابی ها در برنامه مهم است، پس در یادگیری کانتکست در اندروید کوشا باشید؛ از این که تا انتهای مقاله ی Context در اندروید چیست با من همراه بودید سپاس گزارم.