تاریخچه نوتیفیکیشن در اندروید با هدف بهبود تجربه کاربری و ارتباط فعال با کاربران آغاز شد، ایجاد قابلیت نوتیفیکیشن در اندروید به دلایل زیر بود:

1. ارتباط فعال با کاربران: با افزایش استفاده از اپلیکیشن ها در تلفن‌ های همراه، نیاز به ارتباط فعال و به‌ روز با کاربران افزایش یافت، ایجاد نوتیفیکیشن‌ ها به توسعه دهندگان و اپلیکیشن هایشان اجازه می‌ دهد که به کاربران پیام‌ های مهم و هشدار ها را در لحظه ارائه دهند و شانس دیدن بیشتری داشته باشند.
2. بهبود تجربه کاربری: نوتیفیکیشن‌ ها به کاربران امکان می‌ دهند تا بدون ورود به برنامه، اطلاعات جدید را مشاهده کنند، به عنوان مثال، دریافت پیام، اعلان‌ های اجتماعی، به‌ روزرسانی‌ های سیستم و غیره. این قابلیت بهبود تجربه کاربری را افزایش می‌ دهد و به کاربران اجازه می‌ دهد به طور فعال‌ تر با برنامه تعامل کنند.
3. ارسال هشدار ها و اعلان‌ ها: نوتیفیکیشن‌ ها به برنامه‌ ها اجازه می‌ دهند تا به کاربران پیام‌ ها و اعلان‌ های مختلف را ارسال کنند. این اعلان‌ ها می‌ توانند مربوط به پیام‌ های دریافتی، تغییرات مهم در برنامه، رویدادها، اطلاع رسانی بابت یک کد تخفیف همگانی، به‌ روزرسانی‌  ها و غیره باشند.
4. افزایش ارتباط بین برنامه‌ ها: با ایجاد نوتیفیکیشن‌ ها، اپلیکیشن ها به یکدیگر امکان ارتباط و اعلان دادن را می‌ دهند. به عنوان مثال، یک اپلیکیشن موسیقی می‌ تواند از طریق نوتیفیکیشن، اعلان‌ هایی را برای کاربران نمایش دهد که نشان‌ دهنده شروع یا توقف پخش موسیقی توسط برنامه‌ های دیگر است، این امکان باعث افزایش هماهنگی و تعامل بین برنامه‌ ها می‌ شود.به طور خلاصه، تصمیم به ایجاد قابلیت نوتیفیکیشن در اندروید به دلیل ارتباط فعال با کاربران، بهبود تجربه کاربری، ارسال هشدار ها و اعلان‌ ها، افزایش ارتباط بین برنامه‌ ها و… گرفته شد، این قابلیت در نسخه‌ های جدیدتر اندروید بهبود یافته و به برنامه‌ نویسان اجازه می‌ دهد تا تجربه کاربری بهتری را به کاربران ارائه دهند.

مقاله پیشنهادی: SDK در اندروید چیست؟

در طول سال ها، قابلیت نوتیفیکیشن بهبود یافته و به شکلی پیشرفته‌ تر و کامل تر پیاده‌ سازی شد، شاید مرور و بررسی پیشرفت نوتیفیکیشن در اندروید برایتان جالب باشد، در ادامه به آن خواهیم پرداخت:

1. Android 1.0: در نسخه اولیه اندروید که در سال 2008 عرضه شد، قابلیت نوتیفیکیشن هنوز وجود نداشت. کاربران قادر به دریافت پیام‌ ها و اطلاعیه‌ ها بودند، اما هیچ روش خاصی برای نمایش آنها در دستگاه وجود نداشت.
2. Android 2.2 (Froyo): در این نسخه از اندروید، قابلیت نوتیفیکیشن بهبود یافت و مجهز به Notification Manager شد. برنامه‌ ها قادر بودند اعلان‌ ها و پیام‌ های خود را به صورت نوتیفیکیشن در نوار وضعیت و پنجره‌ های کشویی نمایش دهند. همچنین، برای هر نوتیفیکیشن، صدای خاصی نیز قابل تنظیم بود.
3. Android 4.1 (Jelly Bean): در این نسخه، سیستم نوتیفیکیشن بهبود یافت و قابلیت‌ های جدیدی به آن اضافه شد. مهم‌ترین تغییر، قابلیت نمایش پیش‌نمایش تصویر در نوتیفیکیشن‌ها بود. این امکان به برنامه‌ها اجازه می‌داد تا تصاویر کوچکی را در کنار متن نوتیفیکیشن نمایش دهند.
4. Android 5.0 (Lollipop): در این نسخه، طراحی نوتیفیکیشن به طور کامل تغییر کرد و با نام Material Design معرفی شد. نوتیفیکیشن‌ ها شفاف‌ تر، متحرک‌ تر و زیباتر شدند و امکانات جدیدی مانند گروه‌ بندی نوتیفیکیشن‌ ها، امکان پاسخگویی سریع، وقفه‌ گیر و حالت Quiet Mode اضافه شد.
5. Android 8.0 (Oreo): در این نسخه، قابلیت‌ های مهمی برای کنترل و مدیریت نوتیفیکیشن‌ ها به اندروید اضافه شد. کاربران می‌ توانند به صورت دقیق کنترل کنند که چه نوتیفیکیشن‌ هایی دریافت کنند و چگونه نمایش داده شوند.
6. Android 11: در این نسخه از اندروید، تغییرات قابل توجهی در طراحی و قابلیت‌ های نوتیفیکیشن صورت گرفت. بهبود‌ هایی مانند گروه‌ بندی پویا، نمایش برخی از محتوا ها بدون نیاز به باز کردن برنامه و امکان کنترل صوتی نوتیفیکیشن‌ ها اضافه شد.

تاریخچه نوتیفیکیشن در اندروید نشان می‌ دهد که چگونه این قابلیت از نسخه به نسخه بهبود یافته و توسعه یافته است تا کاربران بتوانند بهترین تجربه را دریافت کنند. امکانات پیشرفته نوتیفیکیشن به برنامه‌ نویسان امکان سفارشی‌ سازی بیشتر و بهتر را می‌ دهد و امکانات جدید را برای کاربران فراهم می‌ کند.

ساخت نوتیفیکیشن در اندروید

برا این که بتوانید کار با نوتیفیکیشن در اندروید را ببینید، می توانید کدی که در ادامه برایتان قرار می دهم را بررسی کنید:

// ایمپورت کلاس‌های مورد نیاز
import android.app.Notification;
import android.app.NotificationChannel;
import android.app.NotificationManager;
import android.content.Context;
import android.os.Build;
import androidx.core.app.NotificationCompat;

// ایجاد شناسه یکتای کانال نوتیفیکیشن
private static final String CHANNEL_ID = "my_channel_id";

// دریافت نوتیفیکیشن منیجر
NotificationManager notificationManager = (NotificationManager) getSystemService(Context.NOTIFICATION_SERVICE);

// ساخت کانال نوتیفیکیشن برای نسخه‌های اندروید 8 به بالا
if (Build.VERSION.SDK_INT >= Build.VERSION_CODES.O) {
    CharSequence channelName = "My Channel";
    String channelDescription = "My Channel Description";
    int importance = NotificationManager.IMPORTANCE_DEFAULT;
    NotificationChannel channel = new NotificationChannel(CHANNEL_ID, channelName, importance);
    channel.setDescription(channelDescription);
    notificationManager.createNotificationChannel(channel);
}

// ساخت نوتیفیکیشن
NotificationCompat.Builder builder = new NotificationCompat.Builder(this, CHANNEL_ID)
        .setSmallIcon(R.drawable.notification_icon)
        .setContentTitle("عنوان نوتیفیکیشن")
        .setContentText("متن نوتیفیکیشن")
        .setPriority(NotificationCompat.PRIORITY_DEFAULT);

// نمایش نوتیفیکیشن
int notificationId = 1; // شناسه منحصر به فرد برای نوتیفیکیشن
notificationManager.notify(notificationId, builder.build());

در این نمونه، نوتیفیکیشن ساده‌ ای با عنوان و متن مشخص شده ساختیم، اما شما می‌ توانید از قابلیت‌ های مختلفی مانند تصاویر، دکمه‌ ها، انیمیشن و … برای سفارشی‌ سازی بیشتر نوتیفیکیشن استفاده کنید.

یادگیری این قابلیت را فراموش نکنید، چرا که بی شک می تواند به شما در توسعه اپلیکیشن تان کمک کند، و در آخر از این که تا انتهای این مقاله با من همراه بودید سپاس گزارم.